Πώς λοιπόν, είπε ο Κύρος, αν ο έρωτας υπάρχει με τη θέλησή μας δεν μπορεί να σταματάει όταν το θέλει κάποιος; Αλλά εγώ, είπε, έχω δει και ανθρώπους να κλαίνε από λύπη εξαιτίας του έρωτα και ανθρώπους να είναι υποδουλωμένοι σε όσους ερωτεύονται αν και θεωρούσαν την υποδούλωση μεγάλο κακό πριν να ερωτευθούν, και να δίνουν πολλά για τα οποία δεν είναι ό, τι καλύτερο γι’ αυτούς να στερηθούν, και να εύχονται ν’ απαλλαγούν όπως ακριβώς από κάποια άλλη αρρώστια, και βέβαια να μη μπορούν ν’ απαλλαγούν, αλλά να είναι δεμένοι από κάποια πιο δυνατή ανάγκη από το αν δένονταν με σίδερα. Σε όσους αγαπούν λοιπόν παρέχουν τον εαυτό τους και μάταια υπηρετούν· και βέβαια δεν προσπαθούν να ξεφύγουν αν και είναι δυστυχισμένοι γι’ αυτά, αλλά και προσέχουν μήπως οι αγαπημένοι τους φύγουν.
(Ξενοφών, Κύρου Παιδεία, Ε, 1, 12)
(Ξενοφών, Κύρου Παιδεία, Ε, 1, 12)
5 comments:
Μας το έδωσε η αγαπημένη μου καθηγήτρια αρχαίων στο φροντιστήριο, για μετάφραση από το πρωτότυπο.. Αυτή είναι η διορθωμένη έκδοση από την ίδια! -η δική μου είχε αρκετά λαθάκια... ;-)
Εξαιρετικά ενδιαφέρον ποστ, σήμερα είχαμε
κοινή...έμπνευση...:)))
Σίγουρα θα είναι πιο διορθωμένη έκδοση από την ίδια, καθότι θάχει περάσει & περισσότερες δυσκολίες στη ζωή της, τέτοιου τύπου ;))
Δυστυχώς κι εγώ έχω "υποδουλωθεί" στο όνομα του μικρού φτερωτού θεού... Το τραγικό (αλλά και αναμενόμενο) είναι ότι και εγώ έλεγα πριν ότι η υποταγή αυτή είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί σ'έναν άνθρωπο, κι ωστόσο δε την απέφυγα..
Αλλά ποιος μπορεί να τα ελέγξει αυτά;
Υπερισχύει το δυστυχώς, έναντι του ευτυχώς ;))
Post a Comment