Sunday, 14 October 2007

Μια ερωτική σκυλοψιψινο-ιστορία

Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν μια μικρή γατούλα, πάντα ερωτευμένη. Οι γάτοι που αγαπούσε της φέρονταν όλοι καλά μέχρι που ερωτεύτηκε ένα ξανθό πρασινομάτη γάτο ύπουλο και πονηρό... Τον αγαπούσε για πολύ καιρό αλλά αυτός στο τέλος την κορόιδεψε. Ποτέ δεν είχε φανταστεί τη ζωή της χωρίς την αγάπη κάποιου γάτου. Με νυχιές και γρατσουνιές ήταν διατεθιμένη να κρατήσει τον έρωτα του επόμενου γάτου ζωντανό! Ήθελε η σχέση της να είναι αληθινή και ειλικρινής.

Μια μέρα η γάτα γνώρισε ένα σκύλο. Ο σκύλος φάνηκε να τη συμπαθεί κι έτσι έγιναν φίλοι. Μιλούσαν συχνά, μέρα με τη μέρα γνωρίζονταν όλο και καλύτερα και είδαν ότι έχουν πολλά να μάθουν ο ένας από τον άλλο, δεδομένης της διαφορετικής τους ιδιοσυγκρασίας και φύσης, ασφαλώς... Γρήγορα το αίσθημα μεταξύ τους φούντωσε! Σύντομα, το μόνο που ήθελαν ήταν να κουλουριάζονται στο γρασίδι και να τρίβουν τις μουσούδες τους... Όταν ήταν μαζί περνούσαν υπέροχα, αν και η γάτα ζήλευε καμιά φορά όταν ο σκύλος λιγουρευότανε σκυλίτσες στο πάρκο. Τη ρωτούσε συχνά αν τον αγαπάει κι εκείνη του έλεγε πάντα "ναι" αφού ήταν τόσο διαφορετικός και ξεχωριστός! Είχε καλοσύνη στα μάτια του και της άρεσε που τη γαργαλούσε με τα μακριά του μουστάκια :)
Σύντομα όμως αγχώθηκε η γάτα με το μέλλον αυτής της σχέσης και δεν άντεξε άλλο. Όσο κι αν τον αγαπούσε ήξερε ότι πάντα θα τη βασάνιζε η σκέψη πως μπορεί μια μέρα αυτός να προτιμήσει μια σκυλίτσα! Η ανασφάλειά της μεγάλη, και ο σκύλος μάλλον δεν κατάλαβε ότι μια γάτα έχει ανάγκη από συνεχή επιβεβαίωση. Δε της έφτανε να τη φιλάει, ήθελε ν' ακούει και πόσο πολύ του άρεσαν οι ροζ πατουσίτσες της και ήθελε να της λέει συνέχεια πόσο την αγαπάει και ότι όλες οι σκυλίτσες μαζί δε την έφταναν ούτε στο μικρό της το νυχάκι! Αντί γι' αυτό όμως, ο σκύλος της έκανε πλάκα μιλώντας για σκυλίτσες που ήξερε και που συναντούσε καμιά φορά στο πάρκο του. Έτσι όπως την κοιτούσε και την περιεργαζόταν με τα πέλματα και τη μουσούδα του εκείνη δεν ήξερε αν όντως την αγαπάει γι' αυτό που είναι ή απλά ασχολείται μαζί της επειδή εκείνη του το επιτρέπει! Οι γάτοι ήταν εκεί γι' αυτήν, μα δε την ένοιαζε. Ο έρωτάς της για το σκύλο την πονούσε αλλά το κράτησε κρυφό...

Σιγά σιγά επέβαλλε στον εαυτό της την ιδέα ότι οι σκύλοι είναι για τις σκυλίτσες και οι γάτες για τους γάτους. Έχοντας λοιπόν αυτό στο μυαλό της πορεύτηκε. Εκείνος δεν κατάλαβε γιατί η γάτα του τον αποφεύγει μιας κι εκείνη τον αγαπούσε πολύ για να του πει ότι δεν άντεχε άλλο να είναι μαζί του. Δε μπορούσε να του το νιαουρίσει. Άφησε τον χρόνο να κυλάει μέχρι που ο σκύλος τη ρώτησε "Τι τρέχει και δε μου κουνάς την ουρά σου πια; Έχεις να μου νιαουρίσεις πολλές μέρες. Εγώ σου γαβγίζω από την αυλή μου και περιμένω να σε δω να περνάς το φράχτη να βρεθούμε αλλά εσύ τίποτα..." Τότε η γάτα συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να του είχε πει από την αρχή τους φόβους της. Τώρα ήταν αναπόφευκτο να τον πληγώσει. Λίγο αργότερα, ο σκύλος αποχώρησε με δάκρυα να κυλάνε, να διαπερνούν τα μουστάκια και να ποτίζουν τις τριχούλες στα μουσουδάκια του μη μπορώντας να βγάλει από τη σκέψη του τα σκληρά της λόγια... Του είπε ότι δεν υπάρχει τίποτα ουσιαστικό μεταξύ τους, ότι ποτέ δεν ήταν ερωτευμένοι πραγματικά ο ένας με τον άλλον και πως με λίγα λόγια, απλά εκμεταλλεύτηκαν τη διαφορετικότητα για να ζήσουν μια αυταπάτη, ένα όνειρο που δεν είχε βάση για να γίνει αληθινό. Αργά ή γρήγορα "εσύ θα γυρίσεις στις σκυλίτσες σου, όταν συνειδητοποιήσεις ότι εγώ είμαι μια ΓΑΤΑ, ότι δεν είμαι σαν εσένα!" του είπε και εκείνος έμεινε αποσβολωμένος να τη κοιτάει με τα μάτια γουρλωμένα, αλλά γεμάτα θυμό. Εκείνη γνώριζε ότι ίσως μετανιώσει, ίσως σκεφτεί ότι έπρεπε να είχε αφήσει τα πράγματα να κυλήσουν φυσικά και να ζήσει τον έρωτά της, αλλά όχι! Δεν μπορούσε να βασανίζεται. Ήταν δειλή. Τελικά τον αποχαιρέτησε τόσο φοβιτσιάρα που ήταν και προτίμησε να αναζητήσει την τύχη της στις γατογειτονιές και πάλι. Εύχεται να βρει ο σκύλος της μια καλή σκυλίτσα ν' αγαπήσει και να τον κάνει ευτυχισμένο, όπως εκείνη με τις γατίσιες εμμονές της δε μπόρεσε.

(tiggles & imbok2000 τα μέλη του flickr.com από όπου πήρα τις photos)

21 comments:

tulipa nera said...

Ουφ, πολλή στεναχώρια έπεσε... Να προσθέσω κάτι πιο θετικό να νιώσουμε καλύτερα; Έχω διαβάσει για περιπτώσεις μικρών γατιών που έχουν 'υιοθετηθεί' από σκυλίτσες και τις θηλάζουν. Μερικές φορές το διαφορετικό χωρίζει... άλλες ενώνει...
:)

Nathalie said...

Feel, don't think.. Use your instincts! (Από το Braveheart)..

Suspect said...

και ζησαν αυτοι καλα και μεις καλυτερα....

moukelis said...

Έχει και βιβλίο η ιστοριούλα σου."Αγαπώ μια γάτα,πειράζει;",αλλά δε θυμάμαι συγγραφέα.Δεν είναι τόοοοοσο μαύρα τα πράγματα.Ο έρωτας είναι ολόιδιος,και για τις γάτες,και για τους σκύλους,και για τους ανθρώπους.Και όχι πάντα τόσο ανέφικτος όσο φαίνεται,άμα αποφασίσεις τελικά να του δώσεις μια ευκαιρία...

Σπύρος Σεραφείμ said...

το συζητάμε; δειλή η γατούλα...

M said...

Για να μην επαναφέρω στη συζήτηση την αλεπού, τα κρεμαστάρια και λοιπά δυσάρεστα αξεσουάρ, άλλαξε το τέλος. Νομίζω κάποιοι εδώ γύρω θα προσυπέγραφαν το αίτημα. :-)

Υ.Γ. Ξέρεις ότι μπορώ να γίνω βίαιη αν χρειαστεί... Θέλω happy end, θέλω happy end, θέλω happy end!

nakupenda said...

Alternative ending:

... Ο έρωτάς της για το σκύλο την πονούσε αλλά το κράτησε κρυφό...

Ένα πρωί ο σκύλος ξύπνησε από το γουργουρητό της αγαπημένης του, που τον έσπρωχνε τρυφερά με τα ποδαράκια της! Του είπε "Σε ονειρεύτηκα να μου λες πως μ'αγαπάς ... Έπειτα με κοίταξες πονηρά, άγγιξες τη μουσούδα σου στη δική μου, μεταμορφώθηκες σε δεκαοχτούρα και πέταξες μακριά!!" ... Ήταν ένα κόλπο της αυτό να λέει στον σκύλο τι σκέφτεται με το κάλυμμα του ονείρου, δήθεν. Αντί να εκτεθεί λέγοντάς του πόσο φοβόταν μη τον χάσει, προφασίστηκε ότι ο πανικός της ήταν απόρροια του ονείρου και όχι των συνειδητών σκέψεών της. Ο σκύλος χαμογέλασε και τη φίλησε ανάμεσα σ'εκείνα τα αμυγδαλωτά μάτια που περίμεναν με αγωνία ένα σχόλιό του, μιαν απάντηση στο ερωτηματικό που της άφησε το "όνειρο". Τύλιξε με την ουρά της το πόδι του σκύλου και του είπε "Θα με πειράξει όταν φύγεις, θα μου λείψεις. Αλλά μέχρι τότε μείνε εδώ και μη σταματάς να με γαργαλάς με τα μουστάκια σου..." Ο σκύλος την έγλειψε στο αυτί και κοιμήθηκαν κουλουριαστά πολλές πολλές ώρες... και μέρες... και νύχτες... και μήνες... και...

Ένα πρωί ο σκύλος ξύπνησε από το γουργουρητό της αγαπημένης του και εκείνη του είπε γλυκά "Σ'ευχαριστώ για την τελευταία δεκαετία. Τώρα που τα μουστάκια μου άσπρισαν και οι τριχούλες γύρω από τα μάτια μου λιγόστεψαν θέλω να σου πω πόσο σ' αγαπώ! και ότι ποτέ δεν αμφέβαλα για την αγάπη μας, όσο κι αν έτρεμα τη μέρα που δε θα σε ξαναδω." Ο σκύλος της κινήθηκε αργά για να σηκώσει το κεφάλι του - ήθελε να κάνει πως μυρίζει τον αέρα, να δει αν ακόμα καταφέρνει να θυμηθεί το άρωμά της, τη μυρωδιά της ανάσας της όταν του έλεγε πριν χρόνια "Σε θέλω γιατί είσαι σκύλος, κι όχι παρά το ότι δεν είσαι γάτος." Εκείνος ήταν μοναδικός στη γειτονιά, παντού περιζήτητος. Όμως όποτε τον χρειάστηκε ήταν δίπλα τς, τη φρόντιζε καθημερινά και της δήλωνε την παρουσία του με όποιο τρόπο μπορούσε, ακόμα κι αν δε την έβλεπε συχνά. Την έκανε να ξεχάσει σιγά-σιγά τους φόβους της και να χαμογελά απλά γιατί είναι μαζί. Χωρίς ελπίδες ή προσδοκίες. Χωρίς καταδίκες και προεξοφλήσεις. Α, πώς του άρεσε να της λέει αυτή τη λέξη. Όταν μαλώνανε, της γάβγιζε από μακριά "Πώς σ' αρέσει να προεξοφλείς τις καταστάσεις! Δεν ξέρεις τι θα κάνω! Δεν ξέρεις τι νιώθω!! Πάντα με προεξοφλείς χωρίς να έχω αλλάξει κάτι στη συμπεριφορά μου." Ήταν αδικη μαζί του τότε στις αρχές, αλλά το κατάλαβε νωρίς και όταν τον είδε να κλαίει για κείνη δε του ξαναείπε τίποτα, ούτε για τις σκυλίτσες στο πάρκο, ούτε για τα ταξίδια που ονειρευόταν να κάνει χωρίς εκείνη. Τελικά η κοινή ζωή τους κύλησε όμορφα, ζωηρά, παιχνιδιάρικα και ανήσυχα, αλλά όμορφα.

***


ΥΓ: mΣτις 28 του μήνα θα σε δούμε ή μπα;

M said...

Έτσι, έτσι! Η επιθυμία του κοινού είναι διαταγή!

Ρε συ, δεν είναι ότι δεν θέλω να έρθω, αλλά κάθε φορά είμαι πηγμένη, ρε γμτ. Είναι που έχω γίνει και περιζήτητη. :PPPPPPPPP

Ελπίζω αυτή τη φορά να μπορέσω να εμφανιστώ. Υποθέτω ότι έρθω, πέρα από τους φούρνους που θα γκρεμιστούν, θα πλακώσουν οι καινούργιοι να μου πουν καλωσόρισες και να μου δώσουν "οδηγίες για νέα μέλη"...

nakupenda said...

Εννοείται αυτό! Θα σου δώσουμε και σακούλα από το Συμπόσιο που περίσσεψε βρε :Ρ Άντε τυχερούλα!!

Ξέρω τι σκέφτεσαι! Θα κάνεις το μεγάλο ντου όταν ο Μπίλυ ανεβάσει την ταινία σε κανένα youtube! Τότε θα σκάσεις μύτη και με ύφος θα συστήνεσαι ως ηγετικό στέλεχος της ελληνικής κοινότητας... Όλοι οι καινούριοι θα ψιθυρίζουν "Ποια είναι αυτή;; Ποια είναι αυτή;;; Τη ξέρεις;;;!!!" ;)

Πωπω, νιώθω ήδη δέος τώρα που γράφεις στο bloggy μου!

Caesar said...

Μερικές καταστάσεις δεν πάνε άλλο....
"διατί να το αποκρύψωμεν άλλωστε" που έλεγε κι ο επίτιμος ;)))

M said...

Nakupenda, μα είμαι ήδη ηγετικό στέλεχος της ελληνικής κοινότητας, ΚΑΙ σούπερ σταρ, και βέβαια πολύ μετριόφρων...

Προς επίρρωσιν των λεγομένων μου (πώς τα λέω και δεν κλαίω): αύριο βράδυ παίζεται το τρίτο ταινιάκι της φετινής παραγωγής, στο θέατρο Εντροπία στον Κεραμεικό, στο πλαίσιο του 5ου Φεστιβάλ Εναλλακτικής Σκηνής. Αν έχεις ώρα πέρασε να θαυμάσεις το υποκριτικό μου ταλέντο (παίζω ίσαμε και μισό λεπτό).

Anonymous said...

Τι ωραία ιστοριούλα. Προσπαθώ να αποφασίσω ποια κατάληξη μου άρεσε περισσότερο αλλά δεν μπορώ.

George said...

πολύ όμορφη και διαδκτική ιστορία. Λυπάμαι μόνο που στο κυρίως πόστ επιλέχτηκε η πιό σκληρή εκδοχή. Το κακό όμως είναι οτι και η ζωή τις περισσότερες φορές την σκληρή εκδοχή επιλέγει.

nakupenda said...

Things could be even worse.... ;)

par...alogos said...

...worse? What do you mean?
"The cat kill the dog one morning near the lake"?

nakupenda said...

Nooo...

"The cat regrets walking away from the dog and she gets so depressed she kills herself"

Σοφία said...

Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα.

Προτιμώ το εναλλακτικό happy end :-)

an205 said...

Λουίς Σεπούλβεδα
«Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει».
Μια γλαροπούλα, η Κενγκά, μολύνεται από μια πετρελαιοκηλίδα και χάνεται από το σμήνος των συντρόφων της, που συνεχίζουν το ταξίδι τους υπακούοντας το νόμο των γλάρων, που απαγορεύει την παρουσία στο θάνατο των συντρόφων… Λίγο πριν ξεψυχήσει λοιπόν η Κενγκά, προσγειώνεται στο μπαλκόνι ενός διαμερίσματος, όπου γνωρίζει το γάτο Ζορμπά και του ζητά να της υποσχεθεί ότι θα φροντίσει το αυγό της, που ίσα-ίσα προλαβαίνει να γεννήσει, κι ότι θα μάθει στο μικρό γλαρόπουλο που θα γεννηθεί να πετάει.
Αποφασισμένος να τηρήσει την υπόσχεση του ο γάτος Ζορμπάς ζητά τη βοήθεια και τη συμβουλή και των άλλων γάτων φίλων του και φτάνει να ζεστάνει το αυγό για όσο χρειαστεί, να βρει τροφή για τη νεογέννητη γλαροπούλα, ν’ ακούσει από το στόμα της τη γλυκιά και παράδοξη προσφώνηση «μαμά», να της δώσει το όνομα Καλότυχη μαζί με τους άλλους γάτους, να τη φιλοξενήσει με αγάπη και αφοσίωση στο γατίσιο κόσμο, φροντίζοντας όμως να την κάνει να καταλάβει τη διαφορετικότητά της και τον απώτερο προορισμό της: να μάθει να πετάει όπως όλοι οι γλάροι.
Τώρα για το πως ο Ζορμπάς κατάφερε τελικά να εκπληρώσει το χρέος του και να καμαρώσει συγκινημένος κι ευτυχισμένος τη νεαρή Καλότυχη να πετάει, σας αφήνω να το ανακαλύψετε μόνοι σας, γιατί όσο κι αν θέλω να το γράψω δε θέλω να σας στερήσω τη μαγεία!
Πάντως, την πιο σημαντική συνειδητοποίηση, πέρα από τρόπους και απόπειρες, τη νιαουρίζει στο τέλος ο Ζορμπάς: « πετάει μόνο αυτός που τολμάει να πετάξει»…

http://dimokratiki.org/?p=1197

just..living!!! said...

Πολύ όμορφη ιστορία..με όμορφο τέλος... :-)

mmjrules said...

Πολύ ωραίο nakupenda! :-)
Έχεις πολύ ταλέντο τελικά στις ιστορίες!;-)
Μου άρεσαν και οι 2 εκδοχές, περισσότερο όμως η δεύτερη!
Φιλάκια!

nakupenda said...

Τώρα που ξανακοιτάω τις 2 εκδοχες, πράγματι κι εμένα η 2η μ'αρέσει περισσότερο :)