Τρέχεις προς εμένα βιαστικός ...εξαφανίζεσαι για τόσο λίγο... με εκπλήσσεις με φανταστικά λουλούδια και χαμόγελο, φιλάς σαν ερωτευμένο παιδί -- φωνάζουνε τα μάτια σου πως είσαι σε καινούρια μέρη! *Ναι* έχεις περιέργεια, ν' ανακαλύψεις, να πεις αυτά που νιώθεις χωρίς φόβο και πάθος, να ζήσεις έντονα και γρήγορα γιατί δεν έχει νόημα η αναμονή, να αγαπήσεις και ν'αγαπηθείς. Είσαι κοντά - όχι εδώ ακόμα, αλλά πολύ κοντά. Γελάς, μιλάς για όλα, από τα ασήμαντα που όμως έχουν περισσότερο ενθουσιασμό όταν απευθύνονται σε μένα, μέχρι τα πιο σημαντικά, τα δικά σου απόκρυφα και μυστικά, τα προσωπικά. Είσαι δυνατός και χτίζεις θεμέλια για να βασίσεις αυτό που βιώνεις μαζί μου. Δεν διστάζεις να δείξεις, εκτίθεσαι γυμνός και εγώ σε δέχομαι όπως είσαι. Αλλά όχι. Κάπου κρυσταλλώθηκε το πράγμα. Μπα, ιδέα σου ήταν. Δεν ένιωσες τελικά --- γράψε λάθος.
Άντε τώρα να ξαναμυτίσω στην αγάπη.
Άντε τώρα να ξαναμυτίσω στην αγάπη.
4 comments:
Όλοι κάπου κάποτε την πατάμε. Και μερικοί από εμάς, περισσότερες φορές. Δεν έχει σημασία όμως, αυτό που έχει σημασία είναι να δίνεις πάντα το 100% χωρίς να σκέφτεσαι τα προηγούμενα.
100%... i like it! :)
Μην τον παρατάς τον έρωτα...
Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα απ' το να τα δίνεις όλα. Κι ας πονάς. Αυτός είναι ο πλούτος που σου μένει τελικά.
Saigon
Λόγια καθημερινής τρέλας saigon.... πόσο συμφωνώ :)
Post a Comment