Tuesday 9 December 2008

Όχι άλλο κάρβουνο

Όπως και το περσινό καλοκαίρι με τις φωτιές... πιο πριν με τα τσουνάμι... πιο πριν με τους δίδυμους Πύργους... έτσι και τώρα νιώθω μουδιασμένη και τρέμω κυριολεκτικά, τα χέρια μου δε μπορούν να μείνουν ακίνητα, το κεφάλι μου γυρίζει, αισθάνομαι πως με έχει επηρεάσει όλο αυτό πολύ παραπάνω από όσο αντέχω.
Δε θέλω να βγω από το σπίτι μου. Όχι γιατί φοβάμαι, απλά δεν έχω διάθεση να κουνηθώ... Θέλω να ψάχνω στο ίντερνετ άρθρα και μαρτυρίες ανθρώπων που τα έζησαν αυτά από κοντά. Θέλω να δω φωτογραφίες του Αλέξη, να ξαναδιαβάσω ότι η Εθνική Βιβλιοθήκη κάηκε, να δω την οργή και των φίλων μου στο status τους στο Facebook... Δε το έχω χωνέψει ακόμα. Αλλά έχω δουλειές, υποχρεώσεις που με αναγκάζουν να βγω από το σπίτι. Δε θέλω να πάω, θέλω να μείνω εδώ, να θρηνήσω. Δεν είμαι έτοιμη να το αντιμετωπίσω όλο αυτό. Όμως πρέπει.

Χτες το βράδυ μετά το τελευταίο μου μάθημα πήγα σε ένα μεζεδοπωλείο που μάλλον ανήκε σ' ένα τοπ μόντελ, και την είδαμε στο διπλανό τραπέζει να μιλά στο κινητό της: "...για το κωλόπαιδο που έριξε τη μολότοφ στους αστυνομικούς... Ναι σου λέω... έχω άνθρωπο στην αστυνομία και μου το είπε..." Η μία φίλη μου, η δασκάλα, κι εκείνη τρομερά αναστατωμένη, δε μπορούσε να μη νευριάσει. Η γυναίκα εκείνη όμως, ήταν φανερά στον κόσμο της, δεν είχε νόημα να επέμβουμε, τι, να της αλλάζαμε γνώμη; Ήταν αργά για να φύγουμε, όμως δε νομίζω ότι θα ξαναπάμε σε αυτό το μαγαζί, ποτέ.
Συζητούσαμε για τους μαθητές μας, η φίλη μου έλεγε πως και τα 8χρονα που διδάσκει έχουν αναστατωθεί κι εκείνα, οι δικοί μου είναι πιο μεγάλοι, στην ηλικία του Αλέξη αρκετοί!! Θέλω να τους αγκαλιάσω γιατί τους λατρεύω σαν αδέρφια μου και λυπάμαι και αγχώνομαι αφού ξέρουν κι εκείνοι πως στη χώρα μας είναι όλα πιθανά... με την αρνητική έννοια. Ζουν σε μια χώρα όπου δεν μπορούν να μιλήσουν; Να διαμαρτυρηθούν; Να δείξουν τι πιστεύουν για τον τόπο τους; Γιατί θα φοβούνται μη τους πυροβολήσουν;;;;;

Ξέρω ότι είναι ακραίο αυτό, αλλά ειλικρινά δε θα είχα κανένα πρόβλημα αν αντί για τα καταστήματα, τα σπίτια και τα αυτοκίνητα αθώων ανθρώπων, οι αναρχικοί καίγανε τη Βουλή και τις βίλες των πολιτικών, τα αμάξια τους... Χτες έμαθα ότι έκαναν αύξηση 300 ευρώ στους Βουλευτές. Και στους συνταξιούχους 1 ευρώ. Χαχα, πότε τελειώνει η παράσταση; Θέλω να φύγω. Δε πειράζει που πλήρωσα εισιτήριο, το έργο δεν μ' αρέσει.
Οι φίλοι μου λένε καλύτερα να είχαμε Χούντα. Δε θα διέφερε και πολύ. Και δεν θα μας κλέβανε στο φούρνο όταν θα πηγαίναμε για ψωμί. Άραγε, και εκλογές να γίνουν, και τα πράγματα να αλλάξουν, είναι βέβαιο πως θα αλλάξουν προς το καλύτερο; Ίσως. Όπως στην Αμερική, πριν τις φετινές εκλογές, όλοι έλεγαν, "όποιος να' ναι! αρκεί να μην είναι πάλι ο Μπους"... Δε πάει πιο κάτω, δεν υπάρχει πιο κάτω όροφος στον πάτο που πιάσαμε, έτσι δεν είναι;



"Αν του πρέπουν του τάφου στολίδια στην ολόρθη του απάνω
λαμπάδα με την άσβεστη φλόγα την ίδια την Ελλάδα" Κ. Παλαμάς_


1 comment:

Caesar said...

Ίσως έχουν συσσωρευτεί πολλά προβλήματα & η έκρηξη δυσφορίας έγινε, με το τραγικό γεγονός, τόσο έντονη & ανεξέλεγκτη.