Άδικη καρδιά
τόσα χρόνια χάλασα
ζωή σαν άγρια θάλασσα
τα σημάδια σου ξεπλένω...
Άδικη καρδιά
πόσες νύχτες έκλαψα
πόσες πικρές έθαψα
όμως πια δεν σε γυρεύω...
Κάποτε θα με θυμηθείς
όταν κι εσύ θα πληγωθείς
και θα θες απελπισμένα
δρόμο για να λυτρωθείς,
καρδιά μου...
Κάποτε θα με θυμηθείς
όταν κι εσύ θα πληγωθείς
και θα θες απελπισμένα
δρόμο για να λυτρωθείς,
μην φοβηθείς...
Άδικη καρδιά
πες μου τη σου έφταιξα
έπαιξα και έχασα
τα κομμάτια μου μαζεύω...
Κάποτε θα με θυμηθείς
όταν κι εσύ θα πληγωθείς
και θα θες απελπισμένα
δρόμο για να λυτρωθείς,
καρδιά μου...
Κάποτε θα με θυμηθείς
όταν κι εσύ θα πληγωθείς
και θα θες απελπισμένα
δρόμο για να λυτρωθείς,
μην φοβηθείς...
Μανόλης Λιδάκης
1 comment:
Το άκουσα για πρώτη φορά πριν αρκετά χρόνια και από την πρώτη εκείνη στιγμή ως και σήμερα ακόμα, με κάνει να ανατριχιάζω... Πραγματικά με πονοκεφαλιάζει η ένταση που μου προκαλεί!
Στο βάθος η φωνή της Τσαλιγοπούλου περνάει σχεδόν απαρατήρητη βέβαια...
Τελευταία φορά το άκουσα στο "Σχολαρχείο" στη Λάρισα..
Post a Comment